Gelios/Gidios...

Bu yazıyı okumadan önce lütfen bir önceki yazıyı okuyun...




Operasyon için sabah 6,30'da kalkmayı plânladığımızdan, dün gece hayli erken yatmak üzere hazırlık yaparken çalan telefonda, Lina'nın KBB doktoru sevgili Lütfü Apaydın kardeşimin mutsuz sesini duyduğumda anladım bir terslik olduğunu...

" Abi bi sorunumuz var. Kayın birâderimi kaybettik şimdi..."
" ... Ne oldu? Nasıl oldu? "
" Kalp krizi... Çok ani oldu herşey. İstersen başka bir doktor ayarlayayım sana."
" Olur mu öyle şey Lütfü. Çok üzüldüm. Başınız sağolsun. Var mı yardım edebileceğim bir şey? "
" Yok abi. Yarın görüşürüz."

Neye niyet neye kısmet. Çocuğun operasyonu için hazırlanırken, bütün program değişiyor ve bir cenâzeye gidiyorsunuz.

Tabi, sabah hastanede sizlerle birlikte olmak için hazırlık yapanlara durumu bildirmek gerekiyor. Herkesi arıyorsunuz. Anneanneler, babaanneler, teyzeler, amcalar, dostlar, arkadaşlar.

Bazılarını sabaha bırakıyorsunuz. (hani arar mısın sabaha mı bırakırsın hesâbı)

İşte bunlardan birisi de arkadaşım C.

Yaklaşık bir saat önce aradım bunu...

(Sonradan anlattığına göre, kalkmış, salonda uzanmış, televizyon seyrediyor. Ergenekon operasyonundan bahsediliyormuş programda. Bu da dalmış, sabah mahmurluğuyla öyle bakıyor ekrana...
O sırada, ben arayınca çalıyor telefonu. Gözlük yok gözünde. Mâlûm, yaşlar elli, gözler artık eskisi gibi değil. Arayanı göremiyor haliyle ama açıyor telefonu ve diyor ki;)

- Alo.
- Operasyon iptâl.
- Kimsiniz kardeşim, benimle ne alâkası var. (Ergenekondan aradılar zannediyor.)
- Oha. Şşşt, C. Ben abi lan. Lina'nın operasyonu iptâl oldu.
- ...haa, günaydın. Ben dalmışım televizyona. Ne oldu, nası oldu?

* * * *

Hayat bu be işte.

Doğum, nikah, cenâze, ameliyat, hastalık, üzüntü, şüphe, gırgır...

Reklâmda diyemediği gibi;

Yiyiyos, içiyos, gezios ama...

aslında;

Geliyos, Büyüyos, Tikiyos, Ürüyos, Ölüyos...

Adios.