Lina, yarın sabah 07,30'da İzmir Kent hastahanesinde, geniz eti operasyonuna giriyor. Ayrıca biriken sıvının dışarı rahatça atılabilmesi için her iki kulağa da tüp takılacak. Basit bir operasyon belki ama ful-narkoz olayı kasıyor haliyle...
Endişe ve heyecan var...
Normâl.
Kendisinin haberi yok.
Olmamasının daha uygun olacağına karar verdik.
Fazla bir şey hatırlamasını istemiyoruz.
Önce bir şurup verecekler ve öyle geçirecekler kendinden...
Sonrası...
Sonrası Tanrı'ya emânet.
Doktor "Aç ağzını göreyim, bademcikleri" dese, bu fotoğraftaki kadar açmaz... Biliyorum.
Yirmi seneden fazla oluyor, Big daughter'da aynı operasyonu geçirmişti. Narkozdan ayılırken bir garip çırpınmıştı da, doktoru hırpalamıştım "Ne oluyor?" diye...
Zaman nasıl geçiyor...?
Çocuklar nasıl büyüyor...?
Böyle iki kızın babası olmak nasıl bir duygu, biliyor musunuz?
Çok acaip...
Bize müsaade bir kaç gün.
Sağlıcakla kalın.
6 yorum:
Sevgili Abi, Umarim tahminlerinizden de rahat gecen bir ameliyat olur....Simdiden cok gecmis olsun. Sevgi ve selamlarimla.
geçmiş olsun sevgili abi,
umarım küçük prenses çabucacık toparlanır iyileşir.kızlar prenses ,bu herhalde çok gurur verici olsa gerek.
Epeydir yoktum tedavulde, geciktim iyi dileklerimi sunmakta affina siginirim.
Gecmis olsun abi, kucucuk kiymik bile acitir annenin babanin yuregini bilirim.
Senin prenseslerin aslan gibi ama; Linanin da iyi haberlerini verecegini duyar gibiyim simdiden.
Endiseli anne ve babaya buyuk gecmis olsun.
Sevgilerimle
Geçmiş olsun Üstad. Güzel kızlarını öperiz. Oğlum da geçen yıl ameliyat geçirdi de ölüyorum sandım demeyeceğim "öldüm".
Sağlıklı bir yaşam dilerim size ve kızlarınıza.
Hep bizimle olsun o bebelerimiz.
Sevgiler
Geniz eti operasyonunu bende küçücükken geçirdim. Hastaneye yatmak benim için müthiş heyecan vericiydi. İlk defa annem ve babamdan ayrılıp çocuklarla tam gün bir arada olacaktım. Çocuk aklım hastalık vs algılamıyordu demek ki. Tek çocuk olunca varsa yoksa başka başka çocuklar ve oynayacağım oyunlar vardı aklımda. Hastanenin oyuncak odasını hiç unutmuyorum. Hemşireler zorla çıkarıyordu bizi oradan. Annem, babam yanıma geldiğinde gitsinler istemiştim çarçabuk. Bir hatırladığım hastane için alınmış beyaz üstüne pembe kalpli, fırfırlığı geceliğim birde ameliyat anım. Tam narkoz almadığım için yaşadıklarımı hatırlıyorum hep. Ancak o güne ait hatırlamadığım tek şey acı. Çocuk olmak ne güzel. Algı ne kadar çocukça şeylere odaklı :)
çok geçmiş olsun Sevgili Abi, hem size hem şeker kızınız Lina'ya. Sağlık için böyle endişeler şart maalesef. önemli olan bir an önce sağlığına kavuşması. şimdiye çoktaan iyileşmiştir eminim :) iyi haberlerini bekliyoruz.
Yorum Gönder