ordans burdans...

Nasıl yağmur yağıyor, anlatamamam. Ne münâsebet, anlatırım tabi de, böyle deniyor işte.
Nasıl öksürüyorum hâlâ, anlatamam...
On gündür burnumdan çıkanları bir kovada biriktirseydim, az buçuk alçı ilâvesi ile bir duvarı tamâmen organik bir karışım ile sıvayabilirdim.
Ama düzeldiğimi varsayıyorum. Beynim iğrençlikleri algılamaya başladı yine.

Bir yerde okudum. Eğer pc'nizi düğmesinden açmak size zor geliyorsa, mouse'unuzun herhangi bir tuşuna aynı emri verdirebiliyorsunuz. Odana girdin, makinanın yanına geldin. Kasa aşağıda olduğundan eğilmek istemiyorsun. Mouse'a sağ klik yapıyon, tak, makina açılıyo. Ne acaip, di mi? İnsanoğlu neler keşfediyo.
Peki yatakta yatanların PC'lerini açabilmeleri için bir buluşu olan var mı?
Meselâ, kıçını kaşıycan, tak, makina açılcak... Hadi bakalım, var mı bunu yapabilen?

Uçmak çok güzel bi'şey,
Penceremden baktığımda koca şehrin üzerine çökmüş gri bulutların azıcık üzerine çıkabilsem her istediğimde, ne şaane olur. Bir kaç kilometre yukarıda pırıl pırıl bir güneşin olduğunu bilmekte güzel ama.

Müziğin gücüne inanan ve film seyretmeyi seven arkadaşlara "August Rush" adlı peri masalını tavsiye ediyorum.

Kurtlar Vadisi ve benzeri dizilerin onun film olduğunu bilen ve dâhi içinde bizzat oynayan koca adamları bile nasıl etkilediğini görünce, çoluk çocuk ne oluyor diye düşünmek bile istemiyorum.

Dışarıdaki yağmuru size anlatamam.