Su-cuk oturdu..

İstedim ki; bu cumartesi sabahı, gam ve kasvet dolu duygulardan biraz arınalım..

Bayramın son sabahıydı..

Bitez'deydik..

Sabah 06,30 sıralarında fırtına ve yağmur sesine uyandım.. Kalktım, havuzun yanında akşamdan kalan mangalı sotaya çektim.. Çünkü bir gece önce karar verdiğimiz gibi, beşinci mangal partisi sabah yapılacaktı ve sucuk-ekmek vardı.. Oysa öyle bir yağmurdu ki yağan, içimden "S.çtık abi.." dedim yani.. Hani ekmek zor, ama sucuk kesin.. İkinci resimde görülen mangal ve mavi yastıklar arasını gidip gelmem ile zaten sucuğa dönmüş olarak yattım..

Sonra..

Dokuz civarında uyandım..

Ana..

Güneş açmış..

Islanmış taşların ve yastıkların kurumaya başladığını üzerlerinden havaya yükselen sessiz buğudan görüyorsunuz meselâ..

Etraf hafif ıslak ama, güzel kelimesi yetmez o sakinliği, o dinginliği, o sessizliği anlatmaya..

Sonra bi baktım, mangal tekrar yerine çekilmiş ve hattâ yakılmış..

"Ahh, Doktor.." dedim.. "Sen adam olmazsın.."

Kış geliyo be..