Oje

Saat: 09,30
Sabah kalktığımızda, A.W. gece düşünde teröristlerle boğuştuğumuzu, sonra karakollara düştüğümüzü, sıkıntılı bir gece geçirdiğini anlattı.. "Hayırdır." dedik, kapadık konuyu..

Saat: 13,20
Referandum için oy kullanmaya gittik. Hep berâber. Lina'da var.

Lina oy kullanmaya "Oje'ye gitmek." diyor.. Parmağın boyanması hesâbına..
Kimseler yok sayılır. Dikkatimi çeken tek şey, Karşıyaka Yelken Kulübünde ilk kez gördüğüm kara türbanlı ve kara elbiseli görevli bir kadındı, seçim sandığının yanında.
Oyumuzu hemen kullandık, imzâlarımızı attık. Bir bayan "parmağınızı uzatın." dedi.
A.W. kibarca, parmağına bu mürekkebi döktürtmek istemediğini söyleyip dışarı çıkmaya hazırlanırken, olay âniden büyüdü..
Şöyle;
Kadın, "Dökücem, dökücem.." diye bağırınmaya başladı. Diğer bir kişi bana "Siz?" dedi, "Bende istemiyorum.." dedim.
-Döktürtmek zorundasınz..
-Böyle bir kânun maddesi varsa bize gösterin, ayrıca son seçimlerden sonra, bunun son olduğu, bir daha mürekkep kullanılmayacağı televizyon ve gazetelerde yazmıştı. İstemiyoruz.
-Mêmur beeey..

Son derece iyi bir yaklaşım gösteren biri sivil diğeri resmî iki polis, "N'oldu beyefendi..?" dediler.. Anlattım.
O sırada A.W. dışarı çıkmıştı ama içeriye iyi giyimli başka bir karı koca girmişti.
Adam bana dönerek "Ne yâni.. Neden sürdürmüyosun ki? Herkes sürdürüyo işte.." gibisinden cümleler edince , gülümsemişim sanırım..
Adam, "Niye gülüyosunuz.. Bunda gülecek ne var?" diye ikinci defa çullanınca, dayanamayıp,
"Siz benim için iki parmağınıza birden sürdürün, isterseniz.." dedim.
"Sen de ayak parmağına sürdür o zaman.." diye cevapladı adam beni..
"Bunun bir ileri adımında, nerene sürmen gerektiğini söylersem, burada kavga çıkar yalnız.." dedim, mutlu seçmene..
Cevap vermedi. (İyi ki..)

Ben de çıktım. Yürürken polisler, "Beyefendi gidemezsiniz. Tutanak tutulacak." dediler.
Peki deyip, dışarıda beklemeye başladık. Saat 13,30 civarıydı.
On dakika sonra, başka bir polis, ekip geleceğini ve orada beklememiz gerektiğini söyledi.
İkiye on kala gelen başka bir sivil polis, karakola gitmemiz gerektiğini söyledi. Tamam dedik. Kapıda, içerideki "İllâ sürjem.." namlı bayanın yazması gereken tutanağı bekledik, biraz daha..
Nihâyet, tutanak geldi.
Olayı anlatmıştı iki cümleyle ancak altına "Görevli mêmura siz ayaklarınıza sürün diye hakâret ettiler.." diye bir cümle eklemişti.
Polisin beni tutma çabasına rağmen tekrar içeri girerek, kadına "Böyle bir şey oldu mu?" diye seslendim.
Oldu tabi, diye yanıt verdi.
Dedim ki;
Sâdece bazı anormâlliklere başkaldırdığımız için, bizi dışarıda yarım saat beklettiniz, üç satırlık tutanağı yazamadan.. Bunu böyle olduğunu biliyorsunuz..
Ve yine biliyorsunuz ki, ben bu konuşmayı size değil, burada bana karışan, ne yapacağımı bana üstelik kaba bi şekilde öğreten başka bir seçmen arkadaşa yaptım.
Akşam yatağınıza yattığınızda bunu düşünün ve bu tutanağın altına yazdığınız son cümlenin sâdece başımıza belâ açmak üzere oraya kendiliğinizden yazdığınızı hatırlayın..

Hiç bir şey söylemediler. Çıktım.
Bir sivil polis direksiyonda, bir bayan polis mêmuru ön tarafta, arkada ise ben, A.W. ve Lina yollandık Karşıyaka Karakoluna.

İfâdelerimizin alınması bir saatten fazla sürdü. Karakol âmiri ve iki sivil arkadaş son derece olumlu davrandılar.. Ama işler uzun sürüyordu işte.. Eğer onlar olmasa daha da uzun sürecekti, buna emînim.

Bir ara polislerin kendi aralarında, yeni bir tutanak tutulduğunu, Yelken Kulübünden aldırılması gerektiğini konuştuklarını duydum. On-on beş dakika sonra gelen tutanakta "o son cümle" kaldırılmıştı.
Bu arada karakola gelen kelepçeli suçlular da dâhil herkesle Lina'nın tanışma çabalarını izledik..

-Senin adın ne?
-Homur homur..

Bu işler bittikten sonra yanımıza verilen bir bayan memur ile savcılığa sevk edildik. Orada da biraz bekletildikten sonra, Nöbetçi Savcı tarafından ifâdelerimiz alındı.. 16,30 civârında serbest kalmıştık.

İstememe rağmen, ne tutanağın, ne polisteki ve ne de savcılıktaki ifâdelerimizin fotokopisini vermediler.
Şimdi dosyamız mahkemede incelenecek. Belki dâvâ açılacak. Belki cezâ verilecek, bilmiyorum.

Biraz önce evimize dönebildik, sabah katledilen mehmetçikleri ve devletimizi anarak..

Bir Ojeli gün daha, böyle bitiyor..

Sağ tarafta adliye koridorlarında turalayan Lina görülüyor.. Saat 16 ya geliyor..