1980'li yılların başında tanımıştım O'nu.. Diş hekimiydi.. Bir oğlu vardı..
Kedileri ve balıkları çok severdi.
Sonra bir müddet görüşmedik.. 90'lara doğru tekrar harlandı ilişkimiz..
Günde iki paket Samsun içerdi. Kafası iyi olduğunda, rakı masalarında yüksek espriler yapardı.. Çoğu kişi anlamazdı esprilerinin inceliğini..
Geçen sene akciğer kanseri olduğunu öğrendi.. Kemolar, Işınlar.. Hiç kaybetmedi direncini.. Dalga da geçti hastalığı ile..
Baştan "tümör küçüldü, yırttı." filân olduk..
Kendisi de öyle diyordu, doktorlar da..
Sevinmiştik..
Üç dört ay önce, msn'de kişisel iletisinde "Nüks Again" yazınca anlamıştım yine kötüye gittiğini..
İki kez yemeğe çıktık.. Birisi erkek erkeğe, arkadaşlarla..
Diğerinde eşlerimiz de vardı.. Erkek erkeğe yapılan yemekte, duygulanmış, gözleri dolmuş ve masada bulunanları derinden etkileyen bir konuşma yapmıştı..
Bu yemekleri organize etmemi isterken, "Hadi, elini çabuk tut.. Çocuk askere gitmeden yap şu yemekleri.." diye ölümüne gönderme yapıyordu..
Dün gece çocuk askere gitti.
Birazdan, Alsancak Hocazade Camiinden uğurlayacağız O'nu..
** ** **
Sabahları kalkıp, kapıları açıyorum
Bütün herkes geliyor.
Serçeler, kumrular, isa çiçekleri
Bulutları çağırıyorum, geliyorlar
Gökyüzü çok fena mavi
Yürüyemiyorum, ayaklarım yok
Sanki bir ruhum
Sanki bir badem ağacıyım
Benim çağlalarımı yiyin
Bir kadeh rakıyla
Dünyada can'ın yaşadığını hatırlamak için
Ş.Hakan Kündük
Hakan Kündük Sitesi..
23 yorum:
Başımız sağolsun abi:(
Başın sağolsun Abi.
Ölüm zaten çok vurucu ... Sen daha da bi vurucu hale getirdin gene her konuda olduğu gibi.. Tanımasam bile gideni, kalbime güm ediyo her cümlen.. Her duygun..Depart and Eternity zaten ölümle ilgili en baş müziklerimden...En hüzünlüsünden.. Ama o şiiri yok mu Hakan Abi'nin.. Nasıl bi duygu, nasıl ölümü hissediş ve onunla beraber yaşayış var.. Çok içli,çok duygusal,acıklı,ne bileyim, bilimum bööle arabesk kelimeler kullanıcam ama öyle..Ölüm zaten başlıbaşına arabesk bi olay.. Yapacak bişey varmı? Maalesef yok..
Başın sağolsun Abi ve tüm sevenleri… :(
:(Başınız sağolsun Abi..Çok yazık olmuş..Bu yıl çok tanıdığını yolculadın sanki sen.Depresyona girmemeye dikkat et birincisi ve ikincisi lütfen siz tiryakiler şu sigarayı bırakma işini çok ciddi olarak düşünün olur mu...
Ölüm “sır”dır, kitaplara sığmaz ; tenhadır, kuytuluktur, rivayettir, gerçektir.
Başımız sağolsun......
Sevgili abi,
ben bu blog olaylarını bilmem ,
teknoloji fukarası diyebilirsin bana...
halen bir blog sahibi olmadığım gibi , e-mail , msn gibi olaylara da çok vakıf değilim...
mesela adım olsun benim bu blog da "nıgyas" tabii sen müsaade edersen..
Ve
Sevgili hakan Kardeşim için :
bugün onu son kez gördüm
beyazlar içinde
ama yüzünü göremedim
şimdi o narlıdere'de
kalkıp gelecek her an
çünkü o benim yüreğimde
O'nu az tanıdım..
beni haspelkader şair yaptı
içimden gelen bu dizelerde
Hiç bir şey ölmez
Her şey yaşar..
saygı ile sana boynumu eğiyorum
Hakan Kardeş
Abi içimden geldi , saat 20.43
üç kadeh içilmiş...
Senin deyiminle
sağlıcakla kal..
başın sağolsun abi, mekanı cennet olsun.
sevgiler
:(
üzüldüm..
Sevgili Hakan ı , 1996 senesinde tanıdım nekadar da gec tanımıs oldugumu cok kısa surede anladım. oglanlar aynı yuzme kulubunde antreman yapıyorlardı. onu alır birlikte giderdik tuborgun yuzme havuzuna. bazen cocukların antremanımı uzun surerdi yoksa bizmi erken giderdik hatırlamıyorum. ama 1-2 bira alır oglanları beklerken onunla beraber felsefe yapardık. ne keyıflı muhabbetlerdi onlar.daha sonraları onun alsancaktaki muayehanesindeki sohbetlerimiz. ince esprili abi nin dediği gibi anlayabilenler icin. harika bir insan, cok iyi bir dost, papyonu ve pantalon askılarıyla HAKAN KUNDUK. CANIIIIMMM kardesim.
HER AYRILIK BIR OLUMDUR,
HER OLUM BIR YALNIZLIK DUYGUSU GETIRIR, ACI VERIR...
HER INSAN DUYDUGU ACIYLA,BIRAZ DA
KENDISI ICIN AGLAR...
bilader bugun kendimi biraz yalnız hissediyorum.Tombul yanaklarını bugun hayalimde birkez daha optum... (senator YB)
Ölüm hep yanımızda.. bazen onu unutuyor gibi oluyoruz fakat o yine kendini hatırlatıyor. Bir gün kendini yine hatırlatacak, fakat biz bunu farkedemeyeceğiz...
Ah be güzel abim be...
Kelimelerin bittiği, gözlerin ve kalbin konuştuğu andır bahsettiğin. Başta her ölüm çok acı gelse de zamanla anlarsın ki
o hep kalbinde. Belki sağlığında bile hergün düşünmemişsindir onu bu kadar. İçindedir. Beyninde, kalbinde. Yinede acıdır ölüm. İnsanın yüreğini konuşturduğu gibi kanatır. Ama hergün sararsın o yüreği.Taaki ertesi gün tekrar kanayana kadar...
Başınız sağolsun...
Canım Hakanımı 1977 de tanıdım.31 yıl boyunca nedense hep mutsuz günleri paylaştık.O benim canım can dostum.Tekrar bu lanet hastalığı atlatacağına o kadar inanıyordumki.Hatta salı günü rakı balık yaparız diye konuşmuştuk.Arkadaşlar onu anlatmak çok zor,çok.Bedenimin kocaman bir parçası koptu gitti.Canım dostum.Ben şimdi ne yapacağım...Gülmesini bilen,paylaşmasını bilen can dostum.Ama ilk kez verdiğin sözü tutmadın.Beni o gün bırakıp gittin.Küstüm seninle konuşmuyorum.Ne zaman olur bilemiyorum ama mutlaka olacak yanına gelince bunun hesabını feci şekilde soracağım.Canım nurlar içinde yat,nurlar...
Hiç bir hayat ebediyyen yaşamaz.En genç yada en yorgun nehirler bile biryerde denizle birleşirler.Bir kadeh rakının ardından denizle birleşen kardeşime helal ve selam olsun.Ruhu şad olsun
hakîkaten de abi,hep'in dediği gibi bu yıl ne de çok yolcu uğurladın ebedî âleme :( hani bazı gerçeklerin hep altı çizilir,oysa biz inadına asıl gerçeğin üstünü çiziyoruz...ne diyeyim;
mekanı cennet,ruhu şâd olsun..
-b-
Allah rahmet eylesin, mekani cennet olsun ve sevenlerine dayanma gucu versin ... :(
Erkeklerin duygularini anlatmalari biz bayanlardan ne kadar farkli. kisa net ve vurucu...
Sebep oluyor ve bazı Değerleri tanıyoruz sayende, bazen zamanlı bazen de zamansız.. Tanımakta geç kaldığımız Hakan Kardeşimizi hepimiz bir şekilde, kendimize göre uğurluyoruz. Nurlar içinde yat Hakan Kündük.. Dilerim, dediğin gibi, dilediğince kozanı örebilmiş ve özgür olarak uçup gitmişsindir.. Bir de demişsin ki, “Herkes, kendi insan dağının zirvesine ulaşmaya çalışmalıdır” Şu cümleyi yazabilen Sen’i, saygıyla anıyor, sevenlerine sabır diliyorum..
Tanrı’ya asla karşı gelmek değil, ama, ölüm gerçekten bazılarına yakışmıyor be Abi.. Bu yüzden, yaşarken yaşama yakışan için elimizden geleni yapmamız gerek.. Yitirdiklerimizin acısı gerçekten büyük oluyor, ve aynı büyüklükte boşlukları.. Her kaybediş, bize hayatta sahip olduklarımızın ve en başta da kendi can’ımızın, değerini bir kez daha hatırlatmalı, farkına vardırmalı. Armağanların kıymeti bilinmeli. Yaşadığımız sürece, her anımızın ve hayatı her türlü paylaştıklarımızın değerini bilerek, boşluklar bırakmadan, vicdanımız başucumuzda, sevgi ve saygıyla, dolu dolu, farkında olarak yaşamalıyız.
canımın yarısı gitti.
"maviydi yaşananlar...dilerim hep mavi kalacaklar."
biz böyle başladık hayata canım sevgilimle, eşimle arkadaşım, herşeyim Hakan ile...
sonsuz maviye yolcu etttim eşimi dostlar.
mekanı cennet olsun...
Selam hakanın caneli,
Başın sağolsun. Üzüldüm. Abi'nin sitesinden öğrendim. "Çıkaramadım, kimsin?" dersen, senin şu ünlü web-sitesini ingilizceye çeviren elemanım.
Can Hakanın bir tanecik Caneli.Sen onu okadar mutlu ettin ve onunla onu okadar güzel şeyleri paylaştınki,ona okadar iyi baktınki...Ve sen güçlü hatun sen onun bize bıraktığı en güzel varlıksın.Biliyormusun yıllarca hissedemediği mutluluğu ve daha bir çok şeyi seninle hissetti ve en önemlisi yaşadı.TEŞEKKÜRLER...Ben ve daha sayısız bir çok dost senin yanındayız öyle laf olsun diye değil dibine kadar.Sakın unutma seni seviyoruz.
Sevgili Dostlar,
Hakan'ı tanıyanlar.. Tanımasa da, üzüntümüze ortak olanlar..
Hepinize teşekkür ediyor, Canel'e Tanrı'dan sabır diliyorum..
Er ya da geç, bir gün, O'nun gittiği yere bizde varacağız..
Bilmiyorum, doğru düzgün patates kızartma, bira, kanyak vs bulurmuyuz?
Bulamazsak ta, güleriz..
Ona da karışamazlar ya..
Orada..
Görüşmek üzere, Hakan..
Burada yaşadığımız ne ise bence bu kadar.Hakan için bir gün düzenleyelim.Onun güzel yanacıklarını,askılarını sevdiği birası vede kabuklu fıstığı ile.Ama en önemlisi onun o kıvrak zekası ile yaptığı esprileri ve sohbetleri.Canımın içi...Söylenecek çok şey var ama...
.
bir kaç sene önce, Hakan&Canel ve Müfit&Filiz yemeğe gelmişlerdi bize.. Bende balıklı bir menü hazırlamıştım.. Masada füme tabağı var.. İçinde de bi kaç çeşit füme.. Hakan, somon fümeyi işaret ederek sordu bana; "Usta bu şimdi nemon füme?"
Yemeğin sonlarında benim kafa iyi olduğunda bi saat kadar dj.lik yapıp dans etmiştik..
Ahmet Kaya'dan "Giderim"i çaldığımda ki halini hiç unutamayacağım O'nun..
O kadar rakıdan sonra bi şişe Hennessy'ninde dibini dövmüştük..
Kıştı..Acaip bir yağmur yağıyordu dışarıda.. Ve körfezde, önümüze yıldırımlar düşüyordu..
Öyle bir geceydi işte..
Başınız sağolsun. Hakan'ın sevenleri mutlu kalsın.
Yorum Gönder