EN ZAMANLARIM..

Ben Onu, en güzel zamanlarımda buldum. En neşeli, en cıvıl cıvıl, en havai, en genç, en aşka aşık olduğum zamanlarımda..

Bilirsiniz, hani ayakları bir türlü yere basmaz insanın, kanatlı iki meleksinizdir, ordan oraya neşeyle uçuşan. Hiç bir şeyin gücü yoktur, sizi saran o ışıltılı, yumuşacık, toz pembe hareyi delip, ikinize ulaşmaya..
Sonra işe girilir, evlenilir, çocuklar olur ve yaşam zordur. Kızmayın bana, sıklıkla hayatın gerçeği budur.. Çok kanat çırparsınız, çırpınırsınız havalanmak için ama nafile, ayaklar yere basmak zorundadır. Çoğunlukla mutlu ama aralara zorluklar, acılar serpiştirilmiş bir sürecin içindesinizdir. Kocaman ve onlarca dişlisinden hepsi farklı tarafa dönerek çalışan camdan bir makina.. Müthiş bir sistem.. Bakımı zordur, çok kişi beceremez ama gerekenler dikkatlice yapıldığında, tıkır tıkır, aksamadan çalışır. Teknik ister, bilgi ister, özverili non-stop mesai ister, fizik kimya coğrafya ister, felsefe mantık güzel sanatlar ve hatta edebiyat ister, hepsinin ötesinde de duygu ister..
Ayarlar, dengeler öyle hassastır ki, sırça çarkların vidalarını, ne onu çatlatıp kıracak kadar fazla sıkacaksınız, ne de fazla gevşek bırakıp, birbirinden kurtulup, dağılmasına sebep olacaksınız..

Ben Onu, en yorgun, en bezgin, en kendimi yitirmiş, en hayatın üzerime geldiği, en işkolik, en mutsuz, en ona ihtiyacım olduğu, en aşka aşık zamanlarımda kaybettim..

----------------------------------------
her nerdeyse..
her kimleyse..