Cuma, Temmuz 06, 2007

Çırak

Dün gece babam, anama bi tokat attığında..
Ulan dedim kendi kendime..
Ben var ya ben..
Karıma vurmaycam lan..
Abim..
abim, kardeşim.. okuyollal..
ben okuyamıyom..
babamın gücü bana yetmedi..
anama yetiyo..

Hava çok sıcak..

ama çok sıcak..

İzmir böyleymiş diyolar.
Ben zaten başka bir yer görmedim..

Ben paydosta uyuduğumda..
rüya bile görmedim..

7 yorum:

su kabağı dedi ki...

kim bilir nasıl bir hayat...

Espresso dedi ki...

..ve daha kimbilir ne hayatlar var..
"Çocukluğun yokoluşu" na dair C.Dündar'ın 2002 senesine ait bi yazısını buldum..

http://www.candundar.com.tr/index.php?Did=2805

Yenilerde de radyodan mı duydum hatırlamıyorum, "yavrularını" reklam yıldızı yapmak isteyen ebeveynlerin bilmem nerden artık izin almaları gerektiğine dair bir yasa çıkıyormuş..
E, brawo yani..!!

KUGUU dedi ki...

:(( carpici olmus yine. kisa ve oz ve vurucu.
Gonlune saglik ABI.

Adsız dedi ki...

Hiç dayanamam böyle fotoğraflara.

Küçücük yaşta kağıt mendil, sakız, balon,simit v.s. sattırılan çocuk-
lara..
...hele bir köşede sessizce boynu bükük oturuyorsa:( boğazım düğümlenir, sesim titrer, içim acır.Fiziksel olarak dokunmasamda kalbimle sımsıkı sarılırım onlara ve...
Bu imkansızlıklar ülkesinde bu eşitsizliğin daha kaç yüz yıl süreceğini düşünürüm.

A.W.

بerجesتe dedi ki...

""

günlerdir gelip gidiyorum bu yazıya yorum yapabilmek adına, bunun haricinde ne varsa hepsine yapmışım meğer!

buna ki;

hâlâ tercüman olduğu söylenemez dilimin hislerime !

ABİ dedi ki...

o çocuğun elinin ayağının duruşu var ya..
uyurken..

Espresso dedi ki...

....evet işte, içimizin acısını birbirimizle paylaşmanın ötesine geçemediğimiz o, "durum halleri".
Bu haller ki, acıyı yüreğinde sızım sızım duyarken ağrıyı karnında bi yerlere hapsedersin, boğazında bi düğümle kendi sahip olduklarına şükredersin..
..Ve, kışın okula gidiyorsa bir iki kitap defter ya da harçlık, bir kalın kazak ya da soğuktan bi nebze koruyacak bi mont, acıyıp üzüldüğünü gizleyerek, sevgiyle bakan "senle ilgileniyorum" diyen bir bakış ve iki üç cümle..
işte hepsi bu.. neredeyse bu durum hallerine hiçbir artımız olmadan hayatımıza devam ederiz..