Voltaire'den Return2'ya..

Bakınız Sevgili Arkadaşlar..
Yazınızda, ya da konuşmalarınızda öyle bir cümle yazarsınız ya da edersiniz ki,
ben alınırım.
Alındım mıydı da, sizden izin isterim. (ki demokrasiye ve Voltaire'e inanıyorsak vermeniz gerekir.)
Mikrofon tutarsanız da konuşurum.

Kolay Yürüyüş ve Kolay Yürüyüş2 başlıklı yazıları ve yorumları okuyanlar ne demek istediğimi daha net anlayacaklardır.

Bu ülkede ben,
ne ortalık yerde namaz kılanları anlayabildim,
ne de bir belediyenin, ilçeye girerken ya da çıkarken koymuş olduğu "Hoşgeldiniz/Güle Güle.. Ne mutlu Türk'üm diyene.. Bilmemne Belediyesi" tabelâsını.

Bu ülkede ben,
ne din sömürüsü yaparak götürenleri anlayabildim,
ne de Lâiklik kisvesi altında on yıllardır götürenleri..

Ben, gerçek anlamda inandığı için başını örtenleri ayrı tutarak, sadece inat ve mesaj için başını bağlayan kadın ve bağlatan kocalarını ne kadar anlayamıyorsam,
Alışveriş merkezlerinde, üzerlerinde ingilizce pornografik ve terbiyesizce yazıların basılmış olduğu t-shirtlerle sırıta sırıta dolaşan gençleri de anlayamıyorum.

Ben, bu ülkede yıllardır Cumhurbaşkanı'nı aynı şekilde seçip, bu hükümete geldiğinde mahallenin mızıkçı çocukları gibi davranan toplumu da anlayabilmiş değilim.

Herkesin "nalıncı keserini kendine yontması.." bizim özdeyişimiz.

Çünkü o keser, henüz hiç bir kesimin bir tarafına değmedi..

Bunun olabilmesi için, bu toprağın insanlarının gerçek bir savaş vermesi gerektiğini söylüyordum eşime, bundan üç beş gün önce..

Gerekirse ölmem lâzım, diyordum.

Gerekirse Ölmem lâzım.

Bu, şu anki düzenlerini korumaya çalışan şu ya da bu kesimin yapabileceği bir iş değil.
Çok acı.
Gemisini yürüten kaptan....
Bana dokunmayan Yılan..

Bu yüzden Adalet ve Kalkınma Partisi ve Cumhuriyet Halk Partisi arasındaki bu sanal savaşta, çok fazla şeyin değişeceğini sanmıyorum.

Ne zaman ki bu ülkede,
insanlar sahip oldukları hiç bir şeyin bu topraklardan, vatanlarından üstün olmadığını anlayacaklar..

Ne zaman ki,
sanal değil, gerçek anlamda karşı karşıya gelinecek..
Ne zaman ki Askerden yardım beklemeden "Ben, bu vatan için ölmeye hazırım." diyebileceğiz..
Ne zaman ki "Ben yanmazsam, Sen yanmazsan, Biz yanmazsak..
Nasıl çıkar Karanlıklar Aydınlığa .." dizeleri Liboş sofralarında mastürbasyon yapmaktan öteye götürülerek, gerçeğe dönecek..

O zaman güçlü olanın ve hâttâ daha da önemlisi hazır olanın dediği olacak.

Ben buna hazırım.

Haa, bana sorarsan, nesin diye..
Ben Atatürk çocuğuyum.
Demokratım.
Herkesin kendisine yanlış gelen herşeyi söyleyebilmesini savunurum.
Duamı da ederim, Rakımı da içerim.
Buna da bir Allah'ın kulu dil uzatamaz.
Zeki olup olmadığıma sizler karar verirsiniz ama çevik ve ahlâklı olmaya çalışırım.


Bir Disco'da dj'lik yaptığım zamanlarda..
Kadının biri sinir krizi geçirerek kendisini denize atmıştı..
Yanındaki erkek, gömleğinin düğmelerini kopararak parmaklıkların kenarına gelmiş ve daha sonra boklu suların üzerinde durmaya çalışan kadını görünce "Yüzme biliyormuş bu.." diye gömleğini giymişti.
O kadını oradan kurtarmaya çalışanlardan biri bendim.
Bu Ulusun Aydın geçinen kesiminin yüzde doksanı gömleğini giyiyor ve kendi kadınına sahip olmuyor, Abilerim, Ablalarım.
Kadını için kendisini üç metrelik suya bırakamayan vatan evlâdının, Cumhuriyetini savunmak için kendini feda edeceğini mi düşünüyorsunuz?

Bu insanlar, çıkarcı..
Bu insanlar, gününü gün edici..
Bu insanlar şuursuz..
Bu insanlar üç kağıtçı..
Bu insanlar vizyonsuz..
Bu insanlar hem cahil, hem de kendini bi bok sanıyor..
Bu insanlar kolaycı..
Bu insanlar FB'ci, Cimbomcu, Kartalcı..
Ver bi kaç yüz bin doları.. bak bakalım kaç kişi ihanet ediyor ülkesine..

Bak..
Unutulacak demiştim 30 küsur çocuğun öldüğü, uyuyan şöförlü kaza..
Bitti bile.. Unutuldu bile..
Bir hafta önce yazmıştım.. (Siz "Cumhurbaşkanı kim olacak?" diye uğraşın..
yarın elli çocuk ölür.. Önemli değil..) diye..

Bana hikaye anlatmayın.
Yarın ya da öbür gün elli kişi daha ÖLECEK..
Vatan için değil ama..
Çok yazık.
Çok..

Ben, şahsen, bir trafik kazasında değil, fikrimi, ilkelerimi savunurken ölmeyi yeğlerdim.