TERS

Çok uzun bir zaman sonra, dün Havra sokağından başlayıp Konak'ta biten Kemeraltı Nostaljisi yaptım.

Havra sokağı'nın İkiçeşmelik tarafından girişi aynı.. Bağırış.. Çığırış.. Kalabalık..
İlk anda yirmi senedir değişen hiç bir şey yok diye düşünüyorsunuz.. Ama biraz ilerledikçe, kalabalığın giderek azaldığını görüyor, esnafın yüzündeki umutsuz ifadeyi seziyorsunuz..
Yıllar önce dericiler çarşısı olan sokakların terkedilmiş görüntüsü içinizi burkuyor. Koca işhanlarının kepenkleri kapalı..
Demirciler hanı.. Şadırvanaltı.. Kestelli derken.. Hisarönü'ne çıkıyorsunuz.
Bir balıkçıda öğlen yemeği.. Canınız bir bira istiyor, dil şiş ve salatanın yanında. "Yok." diyorlar.
Oradan çıkıp Mennan'a giriyorsunuz. Kazandibi üzeri dondurma.. Yılların "Mennan"ında su, ancak siz tatlınızı bitirdiğinizde, isterseniz (!) geliyor masaya..

Kızlarağası Han..

Burada, güzel bir dibek kahvesi içmek niyetiniz.. Gelen kahve çok sıradan, hani içmesem de olurdu tipinden bir kahve.. Ve çok ilginç, bu kültürü yaşatması gereken, tarih kokan, hâttâ kokmayıp direk tarihin kendisi olan bu handa bile kahveyle birlikte getirilmesi gereken suyu da istemek zorundasınız.. Kemeraltı'nda ki yeni kuşağın bira, su gibi sıvılarla bir sorunu var sanıyorum. Ya da bu kuşak başka bir yerden gelmiş buraya.. Bilmiyor.. Yaşatmıyor.. Yaşatamıyor.. Sonra bir ortak nokta buluyorum kendimce.. Balıkçı'daki, Mennan'daki ve Kahvecideki garsonların hemen hepsi Doğu aksânı ile son model cep telefonlarıyla görüşmeler yapıyorlar..

Konak meydanına çıkıyorum..

Büyük yapıların ve karmaşanın arasında kaybolmuş "İlk Kurşun" anıtını arıyor gözlerim, sessizce.

Beyaz bir MARTI'nın bağlı olduğu bir iskeleye doğru yürüyorum.. Ve üzerinde çığlık çığlığa uçan gemiler..

Beni Karşı YAKA'ya götürecek..