Hayatının üçte birine tanıklık etmiş bir ağacın kaybı insana hüzün veriyor.

1994 yılında bu eve taşındıktan bir kaç sene sonra bir begonvil almıştım.

1999 yılında yaptığımız tadilatta, onu büyük çiçekliklere ekmiş ve başarılı olmuştuk.

Neredeyse yirmi yıldır bir ağaca dönüşmüştü.

Bugün terasta başlayan tadilat ile sökülmek zorunda kalan tüm bitkiler ile o da gitti...

Sökülüp atılan yer karolarında, un ufak olan tuğla parçalarında, kırılmış biberiye dallarında, mavi yaseminler ve sardunya yapraklarında yirmi yılın yaşanmışlıkları sessizce dağıldı dört bir yöne...

Ne sohbetler, ne muhabbetler...
Mehtapla başlayan ve gün doğumuna kadar çalan,
bitmeyen Yunan ezgileri
ve bitmeyen şişeler
ve bitmeyen dostluklar...

Taşlar, çiçekler, müzikler...

Her şey yenilenir de...

Bir yirmi yıl daha varsa eğer yaşanacak,

Kadim dostluklar yine bu terasta aynen eskisi gibi sürecektir.