Salı, Mayıs 18, 2010

F.A. anısına...

Bu bloğu uzaktan takip eden, bayram ve yılbaşı gibi özel günlerde mutlaka arayan vefakâr bir çocukluk arkadaşımın, İstanbul'da 3 Mart'ta intihar ettiğini öğreneli yaklaşık bir buçuk ay oldu.
"İyi haberlerini oradan alıyorum. Seni izliyorum. İmreniyorum." derdi zaman zaman...

İnsan dertleri içinde boğulan ve en sonunda kendi kafasına sıkma raddesine gelen bir dostunun, bu blogta yazılanları okuduğunda ne düşündüğünü merak ediyor.

Ben burada çok dertli, tasalı şeyler yazmazdım. Daha ziyade hayatın gırgır taraflarını anlatan şeyler karalardım.
Peki dışarıdan bakan bir göz, benim satırlarımı okuduğunda "O-hooo, bir sürü problemini çözmüş bu adam." diye görüyorsa ( ki yanılıyor), onu intihara sürükleyen sebeplerin arasında minicikte olsa burada yazılanların payı olmuyor mu?

Çok sıkıldım bunu düşünerek...

Yazamıyorum.

15 yorum:

Brajeshwari dedi ki...

Olur yada olmaz..İnsanin algisini çözemeyiz.Biri "oo abi herşeyi çözmüz, ama bak benim sorunlarıma der", diğeri "oo abi çözmüşse, bende çözerim" der ve devam eder...

Bilemeyiz..O yüzden bunları düşünmemeliyiz bence...

başın sağolsun:(

cinar dedi ki...

başın sağolsun Abi. ben de Brajeshwariye katılıyorum, böyle şeyleri düşünmemeliyiz aslında. bazı insan sıkıntısını anlatarak rahatlar bazısı mutluluğunu. ama karşıdaki de bir insan sonuçta ve o da mutluluğu da sıkıntıyı da yaşar. yansıtacağı şey tercihine kalmıştır sadece. mutluluk anlatılsa da sıkıntılı anların da yaşanmış olacağını kolaylıkla tahmin edebilmeli insan o yüzden. kimsenin hayatı mükemmel değil ki sonuçta.

beenmaya dedi ki...

algıda seçicilik değil mi bu bir nevi. yani o an kendi psikolojine göre davranırsın daha çok ne görmek, hissetmek istediğine göre değişir yazılanların anlamı...

belki de sen burada yazdıklarınla o tarihi ertelemişsindir. ya da aklı ve yüreği sınırlarda gezinen dostunun kimi günler gerçekten içten gülmesine, belki de bir umut beslemesine sebeb vermişsindir kim bilir...

başın sağolsun...

KUGUU dedi ki...

HAYIR HAYIR HAYIR diyorum Sevgili ABI sana...
Hayir hic payin yok; karinca kadar bile.... olamaz!
ben de neden bu kadar uzun ara verdigini dusunerek seni merak ediyordum.
Basin sagolsun diyor ve sakin ha diyerek eski ABImi bekliyorum.

ÇALIŞAN ANNE OLMAK dedi ki...

Abicim kocaman bir merhaba ve başın sağolsun :( İntihara eğilim zaten başlı başına bir hastalık. Tedavi edilmediği sürece yaşamın her anı eğilimi tetikleyen bir risk zaten.
Belkide çok önceleri başvuracaktı bu yola. Belkide sen ve senin gibiler hayatın gırgır, şamata taraflarını ifade ettiniz ona olamazmı ?
Bu arada cuma kontrol var. Bakalım
Frank ? yoksa Sally demi mutabık kalıcaz :)

Biraz dedi ki...

Herkesin algisi cok farkli ve okuyanlarin nasil bir psikoloji icinde yazilari okuduklarini, hatta muhabbetlerimizde anlattiklarimizi nasil bir sekilde anladiklarini bilemiyoruz ki, herkesin akli da ruhu da saglikli olsun diyorum.

Aydan Atlayan Kedi dedi ki...

Aslında hepimiz biliyoruz hayatı en çok gırgıra alanlarında içlerinde kimseye anlatmadıkları bazı şeyler tuttuklarını. Sadece hayata yaklaşımlarımız farklı. Kimimiz dertler yok gibi davranıyoruz, dalga geçiyoruz herşeyle ve kendimizle, kimimiz herkese anlatıyoruz, kimimiz de bunlarla uğraşmaktan sıkılıp çekip gidiyoruz. Ama inan bana hepimiz biliyoruz ki herkesin dertleri var.

Basak dedi ki...

Hepimiz görmek istediğimizi görüyoruz, arkadaşınız da görmek istediğini görmüş. Üzüldüm.

ABİ dedi ki...

Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim arkadaşlar.

Brajeshwari,
Çınar,
Beenmaya,
Kuğu,
Çalışan anne,
Biraz,
Aydan Atlayan Kedi,
Başak,

Teşekkürler.

GULTEINEN ENKELINI dedi ki...

basin sagolsun abi. keske kurtulup aslolanin aldigi nefesle odullendirilmek oldugunu anlasaymis... keske kurtulup daha kaliteli daha guclu yasama sansini bulsaymis...

olmamis.

naapalim..topragi bol olsun.

ama sana diyim, ne seninle ne de blogunla alakasi yoktur olan bitenin; senin yoktur ama ucan kusun sucu vardir mesela..

sevgiler.

deepness dedi ki...

dostluk, yakın olmak, hayatı getirdiği sürprizlerle yaşarken öğrenmek. "ben bunu biliyordum diyemiyoruz" hayat hakkında. kimbilir kaç perde daha var benim önümde kaç açılacak ve kapanacak? Abi, bu sorulaya cevap buldugumda hayat bitmiş olacak belki ve bunun umrumda olmadığını biliyorum. Ama sen, senin her zaman yardımın dokunmustur , kelimelerinle desteğinle sevdiklerinin yanındasındır. Hassas ruhunun seni bu düşüncelere sevkediyor olmasıdır bu hislerin. Sen Abi sin, hep burda ol, olmalısın.

nilly'nin dünyası dedi ki...

Yazmanız kolay değilde bu konuya yorum yapmak kolaymı sanıyorsunuz....? Siz arkadaşınıza bu hayatta tebessüm etmesini sağlamışsınızdır sizin payınız bu olmuştur.Üzülmemek elde değil..Kimbilir belkide yazılarınızla bu sonu ertelediniz..
Nilly

ABİ dedi ki...

Sizlere de ayrı ayrı çok teşekkür ederim arkadaşlar.

Gulteinen Enkelini,
Deepness,
nilly'nin dünyası...

teşekkürler.

nilly'nin dünyası dedi ki...

Blog sayfanıza uğradğımda hüsranla karşılaştım.Hiçde alışık olmadığım bir abi blog u vardı karşımda..18.05.2010 tarihinde kalmış,hiçbir şekilde klavyenin tuşlarına basılmamış...! olmaz abi olmaz.Hayat akarıyla gider; acısıyla tatlısıyla gülerken ağladığımız ağlarken güldüğümüz bir hayattır yaşantımız.Biz sizin içinizdeki fırtınları bilemeyiz ancak bizlere hayatı T ye alan bir abiyle tanıştırdınız,birde duygusal yönünüzü.Siz yazın yazın yazın bizde yorumlarımızı kafamıza göre yapalım.Sizin yazdıklarınızı beğeniriz beğenmeyiz sizde yapılan yorumları aynı şekilde hoşlanır yada hoşlanmazsınız.Ancak susmayın yazın.Unutmayınki yaşam paylaşıldıkçada güzeldir.Özlemişiz be abi..))
Nilly

ÇALIŞAN ANNE OLMAK dedi ki...

Baştan söyleyeyim abicim bizim Sally blogun boş kalması konusuna önceleri tepikleri şimdi ise bayağı bayağı tekmeleri ile tepki vermekte !!! olan bana olmakta :) Rica ederim 27 haftalık hamile bir kadının haklı isyanına kulak ver ve o güzel ve anlamlı yazılarından bizleri mahrum bırakma artık.