Salı, Kasım 10, 2009

10 Kasım

Bu sabah 9.05'te duyduğum uzun siren ve korna sesleri üzerine balkona yöneldiğimde, A.W. ve Lina'nın yanyana hazırolda, hareketsiz durduklarını gördüm. Yanlarına gittiğimde tüm trafiğin, gemilerde dahil durduğunu, şehri saran büyük gürültünün ardında aslında kocaman bir sessizlik olduğunu farkettim.

İzmir'de yaşamaktan mutlu olduğumu düşünürken, A.W., çok düzgün seçilmiş kelimeler ile Lina'ya Mustafa Kemal'i anlatıyordu.

Rahat Uyu Büyük Ata'm.

Rahat Uyu Büyük Adam...

5 yorum:

7.oda dedi ki...

biz de bölge (çalıştığım yer) olarak; siren korna çalma, bayrak yarıya indirme, ve saygı duruşu ile ona ne kadar ihtiyacımız olduğunu bir kez daha anımsadık..

Adsız dedi ki...

Bir musibet bin nasihatten iyidir derler ya, sanki ATA' mızın ve cumhuriyetimizin değerini, gençliğe hitabı ile neler anlatmak istediğini şimdi daha iyi anlıyoruz.

egemavisi dedi ki...

Bu sabah okuldaki saygı duruşunda insanların arasından ortaya çıkan İYTE yerleşkesindeki bir köpek de öyle kıpırdamadan durdu. Şaşırdım. Sevinidim. Üzüldüm.
Bu arada sevgili Bensel çok güzel bir sözüyle anmış Atamızı. Bakmadan geçmeyin derim.

ÇALIŞAN ANNE OLMAK dedi ki...

Bizde tam 09:05'te Emre & Metin & Nilhan üçlüsü olarak balkonda saygı duruşundaydık. Ecem ise aşağıda okulun bahçesinde törende idi. Saygı duruşunun bitmesi ile İstiklal marşı okunmaya başlayınca kan beynime sıçradı ve iki gerizekalı lise öğrencisi aval & aval üstelik birde sırıtarak elleri ceplerinde yürüyorlardı !!! Eşim o sinirle çocuklara bağırarak durun işareti yaptı ama nafile çocuklar kendilerince gerzek cevaplar vererek yürümeye devam ettiler !!! Bak şimdi bile sinirlendim !!!

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

Evet İzmir'de durum böyleyken sokakta yakalandığım siren sesine karşılık Ankara'da cadde rutin hayata devam ediyordu...