Ortaklıklar

Sıkıcı bir pazar günü gazetelerin magazin ekini bile okumaya sevk ediyor insanı.



Ben magazin sevmem ki, çok saçma diyen ve kendini inkar eden kişilerden olmadım hiç.

Evet evet ben de gayet meraklı bir Türk kadınıyım ve gurur duyuyorum, inkar yok :)




Neyse konumuz Hilal Cebeci'nin Cem Yılmaz'a ilanı aşk etmesi.

Haberin devamında H.C'nin kısa özgeçmişi, yetiştirilme şekli, ailesi, ailesini mahkeme kararı ile reddedişi, Doğuş ile yaşadığı çalkantılı aşk vs. yer alıyor..



Burda esas konumuz H.C'nin aslında her ne kadar ben kendi ayaklarımın üzerindeyim, güçlüyüm dese de her ilişki arayışında bir beslenme kaynağı arayışı..



Misal Doğuş ile ilişkileri ortak acılar üzerine idi. Onlar geçmişlerindeki yaşantılarında yaşadıkları ortak acılar ile ilişkilerine başladılar.

İkisinin de düzgün bir ailesi olmamıştı. Alkolik babaları vardı ve hiç aile sıcaklığını hissedemediler. Bu ortak acıları ile birbirlerine sarılıp ilişkilerine tutkulu(!) bir şekilde başladılar.



Ancak ortak acılar bir ilişkiyi ne kadar canlı tutabilirdi ki.

Her ilişki ortak hüzünler ve acılar yerine mutluluğu da arar sonunda.

Ve eğer ilişki yaralı bu iki insana yeterli rehabilitasyonu aynı derecede sağlamıyorsa, belli bir süre sonunda hala zayıf olan acı müptelası illa ki terkedilir.



Hiçbir ilişki ömür boyu acılarla beslenemez.



H.C de sonunda bunu anlamış. Acılarla başlasa da ilişki, acılarla beslenirse büyümüyor aksine acı acı bitiyor.



O nedenle sırtını güvenle dayayabileceği ve kendini güldürebilecek birini arıyor.



Bakıyor piyasaya, Cem Yılmaz var.

Adam esprili, komik, zengin ve parmağında hala alyans yok.

Kel ama o da halledilir hem kel erkek daha çekiciymiş, hiç inanmam :P



Ancak H.C yine hatalı..



İlişkide asla sırtını ötekine dayamıcaksın.



Gülebilmen için illa ki karşındakinin seni güldürmesini beklemiceksin.



Önce sen güçlü olacaksın.

Önce sen güleceksin ki güldürebilesin.

Önce sen mutlu olmayı öğreneceksin ki karşındaki ile mutlu olabilesin.