...hijkl-MN-opqrst....

Mehpâre, yattığı yerden zorlukla uzandı sehpâya.
Bir sigara daha yaktı. Oğlu çok kızıyordu bu bağımlılığına ama bırakamıyordu işte. O gelmeden kalkıp izmarit dolu küllüğü temizlemeliydi.
Kocası öleli sekiz yıl olmuştu. Çok sevmişti Nejat'ı. Ve çok özlemişti.
Ellerine baktı. Nejat'ının gözlerinin içine bakarak okşadığı ellerdi bunlar... Zariftiler.
Ve her dâim manikürlü uzun tırnakları... Telefonun ya da televizyon kumandasının tuşlarına istediği gibi basmasına engel olacak kadar uzundu, düzgün tırnaklar...
Geçenlerde eltisini aramak istemiş, doğru numarayı basana kadar üç beş yanlış numara çevirmişti.

* * * *

Akşam, bu konu açıldığında, "O zaman şu tırnaklarını kessen de, telefonu, kumandayı doğru dürüst kullansan..." diye söylendi oğlu...
"Ben," dedi ve derin bir nefes alıp devâm etti Mehpâre; " Babanın yanına, beni ilk gördüğü günkü gibi gideceğim."

* * * *

Mehpâre bunu söylediğinde seksen üç yaşını sürüyordu.
Tam da Nejat'ının öldüğü yaştı bu...