H. ( I. Bölüm ) Boş çerçeve

1981-83 arası Ferit için zor yıllardı..
Para kazanmaya çalıştığı ama bir türlü kıçını toparlayamadığı zamanlar..
Evlilik, baba olmak, askerlik, iş kurmak..
Çocuğun sütü için cebinde parasının olmadığı kadar zor zamanlar..
İkinci şişe sütün sulandırılarak içirildiği.. zor zamanlar..

84-86 toparlanma yıllarıydı..
Kendisi üstüne başına pek bir şey alamıyordu ya da evlerinde bir yemek masası yoktu ama artık süt için üzülecek durumlar aşılmıştı en azından. Hoş, yemek masası alsa, koyacak yer yoktu bu küçücük evde.. Güneş görmeyen, zemin kattaki eve, "Denizaltı" diyerek dalga geçen arkadaşları da vardı, Ferit'in. Zengin babaların zengin çocuklarıydı onlar.
Evin gerçekten de denizi andıran bölümleri vardı ama..
Örneğin kışın bir dolabın altına kaldırılan yazlık ayakkabı yazın çıkarıldığında yosun tutmuş olabiliyordu..

Ferit, 1987 yılında, yirmidokuz yaşına henüz girmişken tanıştı Hakan ile..

Kırklı yaşlarının başındaydı Hakan abi. Şehrin çok tanınmış giyim firmalarından bir tanesinin hem ortağı hem de müdürüydü..

Hiç evlenmemişti.

Konuşmasının yumuşak tonu ve duygusallığı, "Gay" olduğu dedikodusunun yayılmasına neden olmuştu. Oysa tanıyanlar böyle bir şeyin olmadığını, Hakan'ın çok kendi hâlinde bir adam olduğunu biliyorlardı. Ferit'te kısa zamanda öğrenmişti bunu.

Bir zaman sonra Ferit ve Hakan arasında iki erkeğin arasında nâdir olabilecek bir abi-kardeş / usta-kalfa ilişkisi gelişti.
Çok sevdiler birbirlerini.

Hakan'ın durumu çok iyiydi. Yalı'da bir teras katında oturuyor, İstanbul'dan gelen, o dönem için şöhret sâhibi olan bayan misâfirleri oluyordu. Bir kaç kez magazin dergilerine konu da olmuştu, uzaktan çekilmiş papparazzi fotoğrafları..

Yaşantısı, tarzı, duruşu, evi, çiçekleri, tabakları, bardakları, tuvaleti, banyosu, okudukları, dinledikleri, izledikleri, içtikleri farklıydı Hakan'ın. Kaliteliydi.
Ferit, yaşamda öğrendiklerinin büyük bölümünü ilk olarak O'nda gördüğünü farkedecekti yıllar sonra..

Hakan, Ferit'in üstüne başına bi'şeyler alamadığını gördüğünde kendi kazak ve gömleklerinden verirdi. O kadar ince, o kadar zeki ve o kadar seçilmiş kelimeler eşliğinde yapardı ki bunu, ne karşı çıkabilirdi Ferit, ne de almamazlık edebilirdi.

Evli olmasına rağmen, haftada bir ya da iki akşam Hakan'a gidiyor, birlikte uzun sohbetler ediyorlar, kitaplardan, filmlerden konuşuyorlar, sonra geç saatlerde evine dönüyordu Ferit.
Hakan zaman zaman onları aile olarak da ağırlıyor, Ferit, karısı ve küçük kızları üç beş ayda bir, hep birlikte, bu yalnız adamın yaptığı olağanüstü yemekleri, kurduğu kaliteli sofralarda yiyiyorlardı.
Ferit'in eşinin de bir şikâyeti yoktu. O'da sevmişti Hakan abiyi..

Bir zaman sonra, bir gece, Hakan tuvaletten çıktığında, koridordaki antika sehpânın üzerinde yıllardır duran boş çerçevenin içinde, "Neyin ne zaman dolacağı hiç belli olmuyor, değil mi usta?" yazılı bir not görecek ve içeriye giderek Ferit'e sarılıp ağlayacaktı..

İki erkeğin aşkıydı bu..

Devam edecek.