G. ( I. Bölüm ) - Kahverengi Koltuklar..

Ferit, Esin'le konuştuktan bir kaç gün sonra, okulun tiyatro kolunun yeni bir oyun sahneleyeceğini ve bir cinâyeti araştıran kısa boylu komiserin uzun boylu salak yardımcısı rolünün kendisine verildiğini duymuştu.
Erkek Lisesi, piyesi Kız Koleji ile berâber sahneleyecek ve provalar kızların okulunda yapılacaktı. Ferit'in koleje ikinci gidişi sırasında olaylar o kadar hızlı gelişmişti ki; kendisini Sakıpağa Cafe'de Gaye ile çay içerken bulmuştu.
Bir taraftan Esin'e haksızlık ettiğini düşünürken diğer tarafta haftanın hemen hergünü görebileceği, evleri evlerine yakın olan bu sempatik kızı da, belki de bu avantajlar yüzünden tercih ediyordu.. Ne bilelim..
Gaye, ablası Ayşe, annesi ve muhasebeci olan babası ile birlikte, Yalı'da bilindik bir apartmanın dördüncü katında oturuyordu.
Ferit henüz bilmiyordu ama ilk uzun süreli bir ilişkisi olacaktı bu.. Gaye, sorunsuz bir kızdı gerçekten.
Aradan bir yıl geçti. Ferit onsekizine, Gaye onyedisine girmişti..
Gaye'nin ablası Ayşe'de makine mühendisliğinde okuyan Serhat'la çıkmaya başlamıştı. Ferit'le Serhat'ta tanışmışlar, arada bir Çiçek pasajında bacanak muhabbeti yapar olmuşlardı.
Sonra bir gün, Gaye ailesiyle birlikte Almanya'yadaki akrabâlarının yanına tâtile gideceğinden bahsetti. Arabalarıyla gidecekler ve yaklaşık bir ay kalacaklardı. Vedâlaşıldı..
İlk 10-15 gün Ferit'te, Serhat'ta pek bir şey anlamamıştı ama günler geçtikçe her ikisininde özlemi artıyor, Çiçek pasajında, Barmen Recai'nin önlerine koyduğu rakı kadehleri birbiri ardına devrildikçe hasretlik katlanarak büyüyordu.
Mektup gönderse, gidene kadar Gaye'ler geri gelecekti..
Telefon yoktu, e-posta yoktu, mesıncır-gugıltolk hiç yoktu. Sâdece 18 yaş aşkı vardı işte..
Öylesine anlamsız bir bekleyiş..
Bir ayın dolmasına bir kaç gün kala, Ferit'in akşam yürüyüşleri başladı Gaye'lerin evine doğru..
Giderlerken balkonda bırakmış oldukları kahverengi tahta koltukların duruş şekillerinin bozulmamış olduğunu gördüğünde anlıyordu Ferit, henüz dönmediklerini..

Bir ay dolmuş, hattâ bir kaç gün geçmişti..
Haber yoktu.
Koltuklar aynı şekilde duruyorlardı.
Haber yoktu..
Koltuklar aynı şekilde duruy..
Haber yok..
Koltuklar..
..
Bir pazar sabahıydı.
Ferit uyurken annesi uyandırdı; "Kayahan geldi."
Kayahan tiyatro oyununda evin komik ve şımarık çocuğunu canlandırmıştı.. Büyük bir başarıyla..
Ve yıllar sonra Vâli olacaktı, yine büyük başarılara imzâ atarak..
Ferit, bir Pazar günü, sabahın köründe Kayahan'ın gelişini pek anlamlandıramadı ama yine de "vardır bunun bi derdi." diyerek çabucak giyindi..
Ya babasıyla, ya anasıyla kavga etmiştir diye düşünmüştü.. O yaşlarda hemen hepsi aynı dertlerden muzdariptiler..
Evden çıkınca Ferit, Kayahan'a "Gel bi, Gaye'lerin o tarafa bakalım." dediğinde farketmemişti arkadaşının tedirginliğini..
O yöne yürümüşler, Ferit artık gökdelen virajını döndüğünde koltukların şeklinden durumu anladığından daha fazla devam etmemişler, bu kez Karşıyaka Çarşı tarafına doğru voltalamaya başlamışlardı.

-Ferit, kötü bir haber var..
-Ne o lan? Babanla mı papaz oldun?
-Yok, bizimkilerle ilgili değil bu..
-EEee?
-Gaye'ler..
-??
-Gaye ve ailesi..
-S.ktirtme şimdi.. N'olmuş lan?
-Usta, sabah gastede gördüm.. Trafik kazâsı..

Ferit başka hiçbir şey duymamıştı. Duyamamıştı..
Sonrası bir film sahnesi gibiydi.
Uğultu vardı..
Çarşı yönüne koşan Ferit,
arkasından "Dur Allahaşkına, sâkin ol." diye bağıran Kayahan,
gazetecinin şaşkın bakışları vardı..
Ve gazetede birinci sayfada kocaman bir haber..
"İzmir Karşıyaka'lı muhasebeci T.T. ve ailesi Almanya'dan dönerken Sofya yakınlarında trafik kazası geçirdi. T.T ve eşi olay yerinde hayâtını kaybetti. İki kızları ise ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldı."

Karşıyaka 1975 yılının güneşli bir Pazar sabahını yaşıyordu.
Ferit'in kulaklarını sağır eden uğultu ise giderek artıyordu..