Off..

Yaklaşık on gündür, annemin memesinde bulunan bir kitleyle ilgili Ege Üniversitesinin yollarındayız.
Bu konuyla ilgili bir şey yazmak istemiyorum. Örneğin dün, tüm işlemleri ve tahlil-tetkikleri öğlen 12'de bittiğinde, hafta sonu annemin eve çıkabilmesi için, bir imzâ, evet yanlış okumadınız, sâdece bir imzâ gerekirken, bizi bir odada yedi saat elli dakika bekleten, defalarca ama defalarca söylememe rağmen, bu imzâyı atmak için sekiz saat odaya gelemeyen asistan doktoru, Üniversitenin şu anki içler acısı durumunu yazmayacağım.
İçimden gelen canhıraş feryâdı dışarı vurmamak ve Genel Cerrâhi'nin altını üstüne getirmemek için kendimi sâdece orada yatan sessiz, dertli hastaları düşünerek frenlediğimden de bahsetmeyeceğim.
Annemin memesindeki şu anda erken teşhis edildiğini düşündüğümüz minik kitle,
eğer kanserli ise,
ve bizler stresin kanserin en büyük düşmanı olduğunu biliyorsak,
bu sekiz saatlik gerilimin o kitleye ve anneme nasıl bir zarar olduğundan da sözetmeyeceğim.

Ben sâdece biraz gergin olduğumdan,
ve kısa bir ayrılıktan bahsedicem.
İşlerimi bitirebilirsem, öğlenden sonra bir kaç günlüğüne Bitez'deyim.
Kanyakta dinlendirilmiş kuru üzümlü, çikolatalı dondurma yiyip, denize gircem.
Bir de 2455 sayfalık bir roman aldım yanıma.. Onu okumam lâzım.
Dün çıktı. Kimi gerçek bir öykü diyor, kimi Bilim Kurgu..
Belki akşamları rakı da içerim, bilmiyorum, ilk defâ deniicem.

Kıçın Yansın E.Ü.
Sizin de kıçınız yansın sayın okur..:)