Çarşamba, Mayıs 09, 2007

Dostluk..

Saat ikiye geliyor.
Son bir saattir bir taraftan Return2 ile csi muhabbeti yapıyoruz, beri yandan bacanakla hayat hakkında sohbet..
En beri yandan da Osman Nihat Akın'ı düşünüyordum.

Adam;

yine bu yıl ada sensiz içime hiç sinmedi
dil'de yalnız dolaştım hep, gözyaşlarım dinmedi
ben de şaştım nasıl oldu, yüreğime inmedi
dil'de yalnız dolaştım hep, gözyaşlarım dinmedi..

diye yazmış..

Ve bu satırları,
bir erkek..
başka bir erkek için yazmış.

Büyükada'da yazlarını birlikte geçirdiği ve tavla oynadığı Ahmet Refik'in ölümü üzerine..
Bunun adı dostluktur, dostlar..
Bunu bir düşünün..

Gerçek dostluğu bir düşünün be..

(..Sonra Ayayorgiye çıkarken zorlandığın yokuşu..
iniverirsin bir çırpıda..
birlikte..

vapura ve martılara yetişmek için..)

Efkârlandım ben..

Hadi iyi geceler..
Eğer mümkünse..

2 yorum:

Adsız dedi ki...

can dündar "saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın" derken bu derece yoğun bir dostluğu düşünmemişti belki de!

etkileyici.
insanca.
hüzünlü.

بerجesتe dedi ki...

fondaki müzik...
okudugum bu yazı...

bu gece bir hoş'um nedense...


hayat "hüzünlü gurbet"lerle dolu...