Hrant Dink ve can sıkıntısı..

Unutmamak için cebimde dolaştırdığım bir peçetenin üzerine not düştüğüm beş başlık var.. Buraya yazmak için.. Hepsi gırgır..
Ama..
Canım sıkıldı çok.
Çok hem de..
Kalemin, düşüncenin, özgürlüğün kafasına ve boğazına giren 3-5 mermi canımı çok sıktı..
301'di, 302'ydi derken..
Adam, "bu memlekette kimse güvercinleri öldürmez.." derken..

****************************

Biraz önce bi kaç dost..birlikte bi kaç kadeh rakı içtik.. Kimse neşeli değildi, inanın..
Yüzümüzde öylesine ifadeler.. Birbirimizi sevmekten gelen..

Ve birbirimizi çok ta üzmemek için saklanmış üzüntüler ve düşünceler ise.. yalandan bir kaç meze kadar bile dökülmedi masaya..
Çıktım..
Arabama bindim.. Bir kaç yüz metre ileride durdum ve sigara almak için küçük bir markete girdim..
İçeride market sahibi ve yanında üç delikanlı, benim girdiğim kapının üzerindeki televizyona bakıyorlardı.. Kilitlenmişler..
Kapıyı açtığımda, yüzüme vuran sıcaktan daha fazla yordu beni, televizyondan gelen canhıraş kadın çığlığı.
Onlar'ında Hrant'ın karısının ya da belki kızının sessiz çığlıklarına en az benim kadar üzüldüklerini düşündüm.. ilk anda..
Sigaramı alırken, önce gözüm market sahibinin hemen yanında duran güvenlik monitörüne takıldı.. Kendi kendime.."Bilinçli bir bakkal.." dedim.
Sonra, belki Hrant'ın ailesi ve dostlarının bu kadar bağırarak ağlamadığını anımsadığımdan, belki bilinçsiz, ben de döndüm televizyona, sol omuz başımdan yukarıya bakarak..
Ve o anda Hrant Dink'le beraber, ben de öldüm.
Televizyon kanallarına..
Gençliğe..
Market sahibine..
Oynanan oyuna..
Buna bilerek âlet olan şerefsizlere..
Bilmeyerek âlet olan salaklara.. söverek.. ama dibine kadar söverek çıktım, kameralarla korunan dükkândan..
İçeride dört tane insan bir kanalda yayımlanan Kaynana-Gelin programını izliyorlardı..
Ve çığlıklar yine abuk kadınlarla subuk erkeklerin çığlıklarıydı..
Ve o programı seyreden salakların özgürlüğü için uçan bir güvercine kurşun sıkılmıştı..
Ve güvercin ölmüştü..
Ve salaklar Gelin-Kaynana programını ağızları açık seyrediyorlardı..
Ve Mali yarın yine birinin donunu indirecekti..
Ve Onlar bu olayı daha fazla konuşacaklar, daha fazla takacaklardı.. Mumcu'dan, İpekçi'den, Sivas'tan..

Sonra eve geldim.. ve bunları yazarken, bi bakiim dedim.. kimse bişey yazmış mı diye..
Baktığım blog dostlarında, gözüme takılan, sadece alttaki kelimeleri buraya koyacaktım ki..

bir sonraki satırı linki almak için tekrar girdiğimde gördüm..

"Herkes nasıl göründüğünü biliyor, gene de kim olduğunu sadece bazıları biliyor."

demişti Deepness "Pesimist.ve Gerçek" başlıklı yazısında..

Fotoğraf, Hürriyet gazetesi arşivinden alınmıştır.