Nineko

Fotoğraftaki kadın benim ilk sevgilim..
Büyük ninem.. Anne dedemin annesi..

Adı: Gülzade...

Selanik'te Zübeyde Hanımın kapı komşusuymuş.. Belki de Küçük Mustafa'yı tanımış olmaktan, böylesi gülüyor, fotoğrafın çekildiği sırada görmeyen gözleri.. Ya da torununun çocuğunun O'na bu kadar büyük bir sevgiyle sarılmasından.. Bilmiyorum..

Burası Karantina'da karakol yokuşunda bir evin verandası.. Ben kafamı sağa çevirdiğimde körfezi ve Karşıyaka'yı olanca netliği ile görebiliyorum. Hiç yüksek apartman yok..

Arka detaylarda, dedemin imalâtı demirlere asılı, yine dedemin, annesi için yapmış olduğu baston görünüyor.. Geri plânda Perizat hanım teyzelerin evi var.. Ağacın çatalının ortasına yerleştirilmiş tenekedeki çiçek ise yine dedemin doğaya ve çiçeğe doyamayışının göstergesi..

O ağaçtan, yukarıya, verandaya tırmandığım zamanlarda olmuştur..:))

Bu fotoğrafta, son zamanlarda farkettiğim ve beni çok güldüren bir şey ise;

Ninemin, gözleri hiç görmemesine karşın, gözlük takıyor oluşu..

Ah be güzel Ninekom be.. Ömürdün sen hepimize..

Sevginin, mutluluğun tohumlarını sen serptin hepimizin içine..

Yattığın yer cennet olsun diyeceğim ama, senin bulunduğun yeri cennete çevirmemen zaten imkânsız ki..