Öç Üstüne
İnsanın yaradılışı, öç almaya çok yatkın olmakla birlikte, yasaların kökten söküp atmaları gereken vahşi bir adalettir öç.
İlk işlenen haksızlık, yasalara bir karşı gelmedir ama bu haksızlığın öcünü almaya kalkışmak da yasayı hiçe saymaktır.
Öcünü alan kişi düşmanıyla aynı olur, oysa hoş görüp geçse düşmanından üstün duruma gelir, çünkü bağışlamak büyük adamlara özgüdür.
Süleyman da, bildiğime göre şöyle der: “Bir yanlışlığı bağışlamak insanın şanındandır.”(1) Olan olmuştur artık, bir daha değiştirilemez, dolayısıyla bilge kişiler ancak şimdiyle gelecekle uğraşır, geçmişte olup bitenlerle uğraşanlar ise boşa zaman harcamış olurlar.
Bir insan ötekine yalnız kötülük olsun diye değil, ya çıkar, ya zevk, ya onur ya da bunlara benzer bir şey uğruna kötülük eder.
Öyleyse, bir kimseye kendini benden daha çok seviyor diye neden öfkeleneyim?
Kafasında durmadan öç almayı kuran kişinin yaralarının iyileşeceği yerde daha da azacağı apaçık bir şeydir.
(1)Kutsal Kitap, Süleymanın Meselleri XIX,11.
Derleyen:H.Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder